Het verhaal gaat als volgt.

Heldere hemel. Bliksem. Dood.
Niet zomaar. Niet zonder meer.
Achtergelaten.

Een ketting aan intense reacties.
Dan niets meer. IJzige stilte.
Niets meer, niets minder.
Losgelaten.

Wat raakt me ’t meest?

Gekatapulteerd in een oude ziel.
‘Levenswijsheid’, prijzen ze.
‘Overleven’, stamel ik.
Wanneer mag ik alles weer inruilen?

Oooh, er valt best mee te leven, hoor, met die toeschouwer in je eigen bestaan.
Je lijdt een intens, rijk dubbelleven…

Toch zet ik ze vandaag in het uitstalraam, bij de solden. Allebei.
Twee voor de prijs van één. Een koopje.

En het verhaal gaat zijn eigen gang.
Eindelijk.